10 behandelingen voor prostaatkanker

November is Prostate Cancer Awareness Month en mannen moeten overwegen om gescreend te worden op prostaatkanker met een digitaal rectaal onderzoek (DRE) en prostaatspecifiek antigeen (PSA) bloedonderzoek. De DRE heeft betrekking op een arts die een gehandschoende, gesmeerde vinger in het rectum steekt om eventuele afwijkingen in de prostaat te palperen of te voelen. De American Cancer Society (ACS) beveelt mannen aan om op 50-jarige leeftijd een screening op prostaatkanker te starten, terwijl mannen met een hoog risico (Afrikaans-Amerikaanse, positieve familiegeschiedenis) moeten worden overwogen op de leeftijd van 40 of 45 jaar. Volgens de ACS is prostaatkanker het meest veel voorkomende huidkanker bij mannen in de Verenigde Staten. Het komt meestal voor bij mannen van 65 jaar of ouder (60 procent).

Tien behandelingen voor prostaatkanker zijn ...

1. Waakzaam wachten

Waakzaam wachten, ook wel observatie genoemd, is gebaseerd op het uitgangspunt dat sommige mannen niet zullen profiteren van een agressieve behandeling van hun prostaatkanker. Over de behandelingsoptie wordt meestal overeenstemming bereikt kort na de diagnose prostaatkanker. Mannen met prostaatkanker die voor deze optie kiezen voor behandeling ondergaan een minder intensieve follow-up van hun kanker. Het vertaalt zich meestal in minder doktersbezoeken en -testen zoals DRE's, PSA's, MRI- of CT-scans en prostaatultrageluiden met of zonder biopsieën.

Mannen die waakzaam wachten kiezen, hebben meestal een klinisch gelokaliseerde ziekte of een ziekte met een laag risico en een levensverwachting van minder dan 10 jaar. Met andere woorden, de prostaatkanker is beperkt in de prostaat en deze mannen zullen waarschijnlijk sterven aan andere ziekten vóór prostaatkanker. De meerderheid van prostaatkankers groeit langzaam. Mannen die waakzaam wachten op een curatieve behandeling ondergaan, maar mogelijk een behandeling ondergaan voor vervelende symptomen gerelateerd aan de vooruitgang of verspreiding (metastase) van prostaatkanker.

2. Actieve bewaking

Actief toezicht is gebaseerd op het uitgangspunt dat sommige mannen baat zullen hebben bij de behandeling van hun prostaatkanker. Na de diagnose prostaatkanker zullen mannen die voor deze behandeloptie kiezen, regelmatig worden onderzocht en getest (meestal niet vaak dan elke 6 tot 12 maanden, tenzij klinisch geïndiceerd). Actief toezicht kan worden aanbevolen als de prostaatkanker van een man geen symptomen veroorzaakt, naar verwachting langzaam groeit en / of zich in de prostaat bevindt. Behandeling, die meestal curatief is, kan worden gestart als de prostaatkanker groeit of vordert.

Actieve bewaking van prostaatkanker heeft twee doelen: het bieden van een potentieel genezende behandeling voor mannen met gelokaliseerde vormen van kanker die waarschijnlijk vooruitgaan en om het risico op behandelingsgerelateerde complicaties te verminderen voor mannen met kankers die zich waarschijnlijk niet verder zullen ontwikkelen. De behandeling kan worden gestart op basis van stijgende PSA-niveaus of een verandering in de DRE, echoscopische resultaten of biopsieresultaten. De behandeling omvat meestal een operatie of bestralingstherapie.

3. Radicale prostatectomie

Radicale prostatectomie is een chirurgische procedure waarbij de prostaat, het omliggende weefsel en verschillende lymfeklieren volledig worden verwijderd. Het is vaak curatief als de prostaatkanker zich niet buiten de prostaat heeft verspreid. Een radicale prostatectomie kan worden uitgevoerd met behulp van verschillende technieken. De open benadering omvat het verwijderen van de prostaat en nabijgelegen weefsels door een enkele lange incisie en wordt tegenwoordig minder vaak gebruikt. De open benadering kan retropubisch zijn (insnijding wordt gemaakt in de buik en prostaat wordt verwijderd van achter het schaambeen) of perineal (insnijding wordt gemaakt in de ruimte tussen het scrotum en de anus).

Vaker vandaag, is de aanpak van radicale prostatectomie laparoscopisch (chirurgie wordt uitgevoerd met verschillende kleine incisies in de buik met speciale instrumenten). In een nog nieuwere benadering wordt de laparoscopische radicale prostatectomie uitgevoerd met behulp van robotische hulp, het da Vinci-systeem. De operatie kan ook zenuwsparend zijn (behoudt de erectiele functie) of niet-zenuw-sparend. De meest voorkomende nadelige effecten van radicale prostatectomie zijn urine-incontinentie en erectiestoornissen.

4. Stralingstherapie

Stralingstherapie maakt gebruik van hoogenergetische deeltjes (fotonen en röntgenstralen) om kankercellen te doden. Prostaatkanker bestralingstherapie kan op twee manieren worden toegediend: externe bundelbestralingstherapie (EBRT) en brachytherapie (interne bestraling). In EBRT worden stralingsbundels gericht op de prostaat vanuit een machine buiten het lichaam. Het kan worden gebruikt als een curatieve behandeling in gelokaliseerde prostaatkanker of voor symptomatische behandeling van pijn geassocieerd met de verspreiding (metastase) van prostaatkanker. De behandeling is meestal 5 dagen per week, in totaal ongeveer 7 tot 9 weken.

Brachytherapie (interne bestraling) is ook bekend als zaadimplantatie. Tijdens deze therapie worden kleine radioactieve korrels ("zaden") direct in de zieke prostaat geplaatst. Echografie, MRI of CT-scan kan de plaatsing van de radioactieve pellets leiden. Brachytherapie is een acceptabele keuze voor mannen van wie de kanker beperkt is tot de prostaat. Mogelijke bijwerkingen van bestralingstherapie kunnen zijn: frequent urineren, rectale pijn, diarree en erectiestoornissen.

5. Hormoontherapie

Hormoontherapie wordt ook androgeendeprivatie therapie (ADT) genoemd, een techniek die wordt gebruikt om de productie van mannelijke hormonen genaamd androgenen te stoppen. De belangrijkste androgenen zijn testosteron en dihydrotestosteron. Androgenen, voornamelijk testosteron, voeden de groei van prostaatkankercellen. Hormoontherapie behandelingsopties voor prostaatkanker omvatten medicijnen die het androgeengehalte verlagen of androgenen verhinderen om aan kankercellen te werken. Orchiectomie, of chirurgische verwijdering van de testikels, vermindert ook het niveau van androgenen in het lichaam.

Hormoontherapie is een uitstekende keuze bij mannen met gevorderde prostaatkanker, omdat het helpt bij het verkleinen en vertragen van de groei van tumoren. Vaak is een curatieve behandeling met een operatie of bestraling niet mogelijk of acceptabel in deze groep. Ongunstige effecten van ADT kunnen opvliegers, verminderde zin in seks, verlies van botmassa, gewichtstoename en erectiestoornissen zijn.

6. Chemotherapie

Chemotherapie gebruikt krachtige medicijnen om prostaatkankercellen te doden. De geneesmiddelen worden in een ader (intraveneus) geïnjecteerd of via de mond ingenomen in pilvorm. Chemotherapie medicijnen werken door het invoeren van de bloedbaan en het stoppen van de deling van kankercellen, die de groei en verspreiding van kankertumoren stopt. Chemotherapie wordt meestal in cycli toegediend en elke behandelingsperiode wordt gevolgd door een rustperiode om herstel mogelijk te maken.

Chemotherapie wordt niet gebruikt voor kanker opgesloten in de prostaat. Het is een behandelingsoptie voor mannen met prostaatkanker die zich heeft verspreid naar verre delen van het lichaam (uitgezaaid) of voor degenen die niet reageren op een behandeling met hormoontherapie. Het is onwaarschijnlijk dat chemotherapie prostaatkanker geneest. Het kan een tol eisen van het lichaam en veel voorkomende nadelige effecten zijn onder meer haaruitval, zweertjes in de mond, misselijkheid, braken, diarree, gebrek aan eetlust, vermoeidheid, gemakkelijk blauwe plekken of bloedingen en verhoogde kans op het ontwikkelen van infecties.

7. Cryochirurgie

Cryochirurgie, ook cryotherapie of cryoablatie genoemd, is een procedure waarbij extreem koude temperaturen worden gebruikt om prostaatkankercellen te bevriezen en te vernietigen. Tijdens deze procedure gebruikt een arts echografie om meerdere holle naalden in de prostaat te plaatsen. Een vriesvloeistof (stikstof of argongas) wordt via de naalden in de prostaat gebracht. De extreem koude temperaturen vernietigen alle kankercellen in de prostaat.

Cryosurgery wordt meestal niet gebruikt als een eerste behandeling voor prostaatkanker. Het kan een optie zijn voor mannen die in een vroeg stadium van prostaatkanker zijn of die niet gereageerd hebben op een behandeling met bestralingstherapie. Cryosurgery is minder invasief dan radicale prostatectomie en andere voordelen zijn minder bloedverlies, kortere ziekenhuisopname, kortere herstelperiode en minder zwelling en pijn. Mogelijke bijwerkingen van cryochirurgie zijn bloed in de urine (hematurie), zwelling van de penis of scrotum, urinaire frequentie, urine-incontinentie en erectiestoornissen.

8. Vaccin Therapie

Vaccin therapie, ook bekend als biologische therapie of immunotherapie, gebruikt het immuunsysteem om prostaatkankercellen te doden. Witte bloedcellen, die ons helpen infecties te bestrijden en de belangrijkste componenten van het immuunsysteem zijn, worden van de patiënt verwijderd terwijl hij is aangesloten op een speciale machine. De witte bloedcellen worden vervolgens naar een laboratorium gestuurd en blootgesteld aan eiwitten op prostaatkankercellen. Dezelfde cellen worden teruggegeven aan de patiënt via infusie in een ader (intraveneus).

Het vaccin is op maat gemaakt voor elke individuele patiënt die een behandeling voor prostaatkanker wil ondergaan. Een gebruikelijke behandelingskuur is 3-doses waarbij elk met een tussenperiode van twee weken wordt behandeld. Het vaccin is niet genezend en is meestal gereserveerd voor de behandeling van gevorderde prostaatkanker waarbij de hormoontherapie niet is gelukt. Vaak voorkomende bijwerkingen van het vaccin zijn koorts, koude rillingen, vermoeidheid, misselijkheid, hoofdpijn en rugpijn of gewrichtspijn. De bijwerkingen zijn meestal van voorbijgaande aard en duren niet langer dan een paar dagen.

9. Bisfosfonaattherapie

Bisfosfonaten zijn een klasse geneesmiddelen die het verlies van botmassa voorkomen. Bot is het meest voorkomende verspreidingsgebied, of metastasen, voor prostaatkanker. Een studie van de Washington School of Medicine schat dat botmetastasen voorkomen bij 80 procent van de mannen met gevorderde prostaatkanker. Wanneer prostaatkanker zich uitbreidt tot bot, kan dit complicaties veroorzaken zoals pijn, compressie van het ruggenmerg en fracturen. Bisfosfonaattherapie kan deze complicaties helpen voorkomen.

Bisfosfonaattherapie werkt door osteoclasten te remmen (cellen die bot afbreken). De therapie wordt meestal eenmaal per 3 tot 4 weken in een ader (intraveneus) geïnjecteerd. Patiënten worden ook geadviseerd om supplementen van calcium en vitamine D te nemen. De meest voorkomende bijwerkingen van bisfosfonaattherapie zijn griepachtige symptomen en gewrichts- of botpijn. Een zeldzaam maar zeer ernstig nadelig effect van bisfosfonaten is osteonecrose van de kaak (bot verliest zijn bloedtoevoer en sterft).

10. Op hoge intensiteit gerichte echografie

High-intensity focused ultrasound (HIFU) is een opkomende behandeling voor prostaatkanker. In plaats van extreem koude temperaturen te gebruiken zoals bij cryochirurgie, gebruikt HIFU hitte om kankercellen te vernietigen. De warmte is in de vorm van ultrasone golven met zeer hoge intensiteit. Tijdens de procedure voegt een arts een sonde in het rectum in en levert ultrasone golven met zeer hoge intensiteit aan het doelgebied in de prostaat. Deze golven verwarmen het weefsel en doden prostaatkankercellen.

In de Verenigde Staten is HIFU experimenteel en niet goedgekeurd door de Food and Drug Administration (FDA) voor de behandeling van prostaatkanker. De procedure is sinds 1993 beschikbaar in Europa, Canada en Mexico. Het kan nuttig zijn bij mannen die gefaald hebben met bestralingstherapie of die na een operatie recidieven van kanker hebben gehad om de prostaat te verwijderen. De meest voorkomende bijwerkingen van de behandeling met HIFU zijn urine-incontinentie, urineweginfectie en erectiestoornissen.