De gemeenschappelijke oorzaken, symptomen en behandelingen voor schurft

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie ontwikkelt schurft bij de mens als gevolg van een parasitaire besmetting. De Sarcoptes scabiei var hominid, een microscopische mijt, zal de huid binnendringen door in de opperhuid te graven om zijn eitjes te leggen. De infestatie zal het lichaam waarschuwen voor een vreemde indringer en een immuunreactie veroorzaken die symptomen van jeuk veroorzaakt.

De actie van jeuk kan leiden tot een bacteriële infectie, huidzweren en een verslechterde infectie (di septikemie) als bacteriën in de bloedbaan terechtkomen. Als gevolg hiervan kan aan schurft gerelateerde infectie leiden tot chronische nieraandoeningen en hartziekten als de schurft niet wordt behandeld.

Hier zijn de algemene symptomen, oorzaken en behandelingen voor schurft ...

1. Wat zijn schurft?

Je weet al dat schurft een parasitaire besmetting is. Ewwww, klinkt behoorlijk smerig, maar wat je waarschijnlijk niet weet, is dat schurft wereldwijd meer dan 130 miljoen mensen treft, waardoor het een van de meest voorkomende dermatologische aandoeningen is, die verantwoording afleggen aan de Wereldgezondheidsorganisatie.

Schurft zijn mijten die zich via huid-op-huid contact met een geïnfecteerde persoon verspreiden, of door het delen van beddengoed, kleding of handdoeken met een besmette persoon. Ongeacht persoonlijke hygiëne, een schurftplaag treedt op wanneer mijten zich onder het oppervlak van de huid nestelen en een allergische reactie veroorzaken.

2. Hoe verspreidt schurft zich?

Schurft is erg besmettelijk en kan heel snel een heel gezinshuishouden infecteren, vooral als je huishoudelijke handdoeken, beddengoed, dekens of kleding samen deelt (bijv. Verpleeghuizen, woonvoorzieningen, scholen, universiteiten). De feitelijke symptomen zijn mogelijk echter niet bijna 4 dagen na de infectie. In sommige gevallen kan het 2 tot 6 weken duren om eventuele symptomen te ontwikkelen.

De Wereldgezondheidsorganisatie zegt dat in Noord-Amerika de besmetting vrij snel kan worden behandeld en voorkomen. Uitbraken kunnen echter vaker voorkomen en moeilijker te ontdoen zijn in kwetsbare gemeenschappen zoals lage sociaal-economische gebieden (met name arme tropische omgevingen) en gezondheidsinstellingen. Indien onbehandeld, kan schurftinfestatie leiden tot toekomstige nier- (nier) en cardiovasculaire (hart) complicaties.

3. Wat zijn de belangrijkste symptomen van schurft?

Schurft veroorzaakt een zeer jeukende huid, vooral 's nachts, en een geïrriteerde uitslag van opgeheven kleine blaren of wonden (die op bijenkorven of insectenbeten lijken) over het hele lichaam. Deze intense jeuk, het meest voorkomende symptoom van een infestatie, ontwikkelt zich als een directe immuunreactie tegen schurftmijten die zich in de bovenste laag van de menselijke huid nestelen. Hier legt het volwassen vrouwtje eieren, wat een ernstige allergische reactie veroorzaakt (vanwege de aanwezigheid van mijtontlastingen en eiwitten).

Het krabben kan leiden tot verdere symptomen van schurftinfectie, waaronder een bacteriële infectie (vanwege de aanwezigheid van Staphylococcus aureus en Streptococcus nageslachten), die huidzweren (of impetigo), abcessen en sepsis veroorzaken, vooral bij zuigelingen als de infectie gaat onbehandeld.

4. Hoe ziet Scabies uitslag eruit?

Een schurftuitslag is eigenlijk de allergische reactie op de mijten zelf. Deze uitslag verschijnt in kleine, met pus gevulde bultjes op het oppervlak van de huid. De veelzeggende schurftige "bultjes" vormen vaak een lijn en lijken erg op bijenkorven of kleine insectenbeten. De uitslag zal zich uiteindelijk ontwikkelen tot zweren als deze wordt bekrast (en je kunt niet anders dan krabben), en zweren kunnen een dikke korst vormen, een aandoening die wordt aangeduid als "korstschurft", die duizenden schurftmijten en eieren bevat, waardoor de staat.

Het is van vitaal belang dat als u een schurftplaag vermoedt, u onmiddellijk naar een behandeling zoekt. Het krabben kan leiden tot een potentieel gevaarlijke infectie, die ontstaat door de introductie van Staphylococcus aureus en Streptococcus-nakomelingen, twee soorten huidbacteriën. De infectie kan leiden tot zweertjes in de huid (die artsen impetigo noemen), abcessen en zelfs sepsis als de infectie onbehandeld blijft.

5. Hoe beïnvloedt schurft kinderen?

Kinderen en baby's ontwikkelen vaak eerst deze schurftuitslag op de zolen van hun voeten. De jeukende uitslag kan echter het grootste deel van het lichaam bedekken, met name de handpalmen en de hoofdhuid. Om een ​​of andere reden komt schurft meer voor bij kinderen, baby's en baby's, die zo geïnfecteerd en prikkelbaar kunnen worden dat ze niet eten of slapen.

In tropische omgevingen kunnen schurft een nog veel grotere bedreiging vormen voor kinderen. Als de aandoening onbehandeld blijft, kunnen kinderen immuungemedieerde complicaties ontwikkelen (dwz nierziekte en reumatische hartziekte). Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is nierbeschadiging (permanente nierbeschadiging) zichtbaar bij 10 procent van de kinderen die besmet zijn met schurft in tropische, hulparme gemeenschappen.

6. Waarom schurft het zo jeuken?

De jeukende uitslag geassocieerd met schurft is het meest veelzeggende symptoom van de aandoening. De jeuk kan zo irriterend zijn dat je de hele nacht van je slaap wordt beroofd. Het is de daad van voortdurend krabben van de schurft uitslag die ervoor zorgt dat het verandert in zweren en laat patiënten die vatbaar zijn voor infecties. De ernstige jeuk kan leiden tot constant krabben. Met non-stop krabben kan zich een infectie ontwikkelen. Non-stop krabben kan zelfs leiden tot sepsis, een soms levensbedreigende aandoening die ontstaat wanneer de infectie in het bloed komt.

Zoals vermeld, wordt de feitelijke jeuk veroorzaakt door de sarcoptes scabiei var hominid, een kleine mijt die het menselijk oog niet helemaal kan detecteren. Wanneer de vrouwelijke mijt onder de epidermis holt om zijn eitjes te leggen, zal het lichaam binnen enkele weken een immuunreactie activeren die intense jeuk veroorzaakt. Chronische jeuk met onreine handen kan echter leiden tot een bacteriële infectie, huidzweren en sepsis, die op hun beurt een onbehandelde patiënt met een chronische nierziekte (nierbeschadiging) en een hartaandoening kunnen achterlaten.

7. Welke delen van het lichaam zijn gevoelig voor schurftplagen?

Schurft kan zich overal op het lichaam ontwikkelen, maar de mijten houden er de voorkeur aan om te graven en te leven in deze gebieden:

• Armen - in het bijzonder rond de ellebogen en polsen (ze houden van kleine vouwen in de huid) in lineaire holen en blaasjes rond de polsen en tussen de vingervingers.
• Handen, vooral in de ruimtes tussen de vingers (of het web), rond de vingernagels en onder ringen of warme, vochtige gebieden.
• Bedekte huid - voornamelijk delen van het lichaam die normaal worden bedekt door kleding of sieraden, zoals de riemlijn of op plaatsen waar u sieraden of een horloge draagt
• Billen-in de plooien rond de kont en rond de vochtige gebieden in de buurt van de penis en geslachtsorganen.
• Voeten en enkels - het komt vaak voor dat schurft rond de huid van de enkels en in de voetzolen ligt.
• Inwendig kinderen en baby's, zullen schurft vaak leven in de huid van het hoofd.
• Genitale-In volwassen schurft verkiezen gewoonlijk de huidplooien rond de penis en het scrotum in gebieden rond de billen.
• Vrouwen in de borst, schurft kan ingraven onder de plooien van de borsten.

8. Hoe wordt Scabies gediagnosticeerd?

De diagnose van schurft is gebaseerd op karakteristieke kenmerken, waarnaar een arts zal zoeken. Deze symptomen zijn jeuk, zichtbare lineaire holen en blaasjes rond de polsen en in de vingers. De arts kan ook de voetzolen en enkels inspecteren op zichtbare lineaire holen. Als de patiënt een baby is, zal de arts het hoofd inspecteren op dezelfde zichtbare lijn. Bij gevorderde schurft gevallen met infectie, kunnen schurft knobbeltjes ook aanwezig zijn in het genitale gebied, in de buurt van en op de penis en scrotum en ook in de plooien rond de billen en borst. Artsen kunnen ook vragen of bij een vriend, familielid of huisgenoot ook de aandoening is vastgesteld.

Bovendien kan een arts schurft diagnosticeren op twee veel voorkomende manieren:

• Allereerst door u te koppelen aan nauw contact met een ander persoon met de diagnose schurft.

• Ten tweede, door te kijken naar tekenen van mijten onder een microscoop terwijl je een monster van je huid bestudeert dat afgeschraapt is uit een getroffen gebied.

9. Hoe wordt schurft behandeld?

Aangezien schurft op zichzelf niet verdwijnt, heeft een effectieve behandeling met schurft tot doel de uitslag te behandelen en de mijten op de volgende manieren van onder de huid te verbannen:

• Uw arts kan u een actuele crème of lotion voorschrijven die op het huidoppervlak wordt aangebracht.

• Orale scabiesmedicatie wordt ingenomen in pilvorm voor volwassenen. Kinderen, zwangere vrouwen of oudere volwassenen met een risico-immuniteit kunnen echter gevaarlijke bijwerkingen hebben en medicatie wordt niet aanbevolen.

In gevallen met een vroege diagnose kan uw arts een type plaatselijke scabicide voorschrijven (dwz permethrin, voor kinderen ouder dan 6 maanden) van kinderen jonger dan 6 maanden), de zalf kan overal in het lichaam worden aangebracht. Orale ivermectine kan worden voorgeschreven aan kinderen jonger dan 6 maanden en aan zwangere vrouwen. Samenwoners kunnen ook worden gediagnosticeerd en behandeld omdat toekomstige plagen kunnen worden voorkomen wanneer het hele huishouden op hetzelfde moment een behandeling zoekt. Antibiotica of antiseptica worden vaak voorgeschreven als infectie duidelijk is.

10. Hoe kunnen verdere schurftuitbarstingen worden voorkomen?

Om te voorkomen dat schurftmijten voortdurend heen en weer worden overgedragen tussen geïnfecteerde personen, moeten alle kleding, handdoeken en beddengoed grondig worden gewassen en ontsmet. Ook zal de arts aanbevelen dat iedereen in het huishouden tegelijkertijd wordt behandeld voor de aandoening om verdere besmetting te voorkomen.

Populatiecontrole van schurft en de complicaties ervan is door sommige landen aangemerkt als een prioriteit voor de volksgezondheid, aldus de Wereldgezondheidsorganisatie. In de ontwikkelde wereld, met name in tropische gebieden, zijn uitbraken wijdverbreid en een grote kostenpost voor nationale gezondheidsdiensten van arme tropische omgevingen. In 2010 meldde de WHO dat schurftplagen resulteerden in ruwweg 1, 5 miljoen YLDS (jaren leefde met een handicap), waaronder chronische schade aan nier- (renale) en cardiovasculaire (hart) gezondheid.