6 Behandelingen voor hyperthyreoïdie

U hebt waarschijnlijk gehoord van de schildklier, maar misschien kent u de aandoening die bekend staat als hyperthyreoïdie, waarbij de schildklier een onnodige hoeveelheid van een hormoon genaamd thyroxine produceert. Het resultaat: de stofwisseling van uw lichaam versnelt tot het punt waarop het moeilijk kan zijn om een ​​gezond lichaamsgewicht te behouden. Hyperthyreoïdie kan ook leiden tot overmatig zweten, angst, prikkelbaarheid en zelfs hartproblemen.
Het goede nieuws is dat er een aantal manieren zijn om de symptomen geassocieerd met hyperthyreoïdie tegen te gaan. De behandelingsmogelijkheden variëren van medicijnen tot operaties en de verwijdering van de schildklier zelf; de optie voor u hangt af van uw specifieke gezondheidssituatie.

1. Behandelingen met radioactief jodium

Het klinkt misschien niet als de beste manier om uw lichaam te helpen bij het bestrijden van hyperthyreoïdie, maar radioactief jodium - via de mond ingenomen - kan een belangrijke rol spelen bij het onderdrukken van de problematische symptomen die met deze aandoening gepaard gaan. Dat komt omdat zodra het radioactieve jodium volledig door de schildklier wordt opgenomen, de klier reageert door in omvang af te nemen.

Na verloop van tijd - meestal drie tot zes maanden of zo - zal dit ertoe leiden dat de symptomen van hyperthyreoïdie afnemen tot het punt waarop de patiënt normale levensstijlactiviteiten kan hervatten. Het is echter mogelijk dat een radioactieve jodiumbehandeling de schildklier doet overgaan van overproductie naar onderproductie, waardoor het gemakkelijker zou kunnen worden om aan te komen dan voorheen. Om de bijwerkingen van de behandeling met radioactief jodium te beperken, kunnen artsen een medicijn voorschrijven dat in staat is de activiteit van de schildklier te herstellen tot een aanvaardbaar niveau.

2. Anti-schildklier medicijnen

Anti-schildklier medicijnen kunnen helpen bij hyperthyreoïdie door de productie van hormonen te beperken die gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken bij te hoge afgifte. Zoals met veel medicijnen, hebben de resultaten echter tijd nodig, waarbij de symptomen meestal na twee tot drie maanden verbeteren. Behandeling met anti-schildklier medicijnen kan enige tijd duren, zoals een jaar of langer.

Natuurlijk zullen niet alle individuen dezelfde resultaten zien tijdens het gebruik van anti-schildklier medicijnen. Sommige van deze medicijnen kunnen ernstige bijwerkingen hebben die het leven zelfs moeilijker maken dan hyperthyreoïdie. Het medicijn propylthiouracil kan bij sommige patiënten bijvoorbeeld leiden tot leverschade. In ieder geval, als u anti-schildklier medicijnen voorgeschreven krijgt, moet u regelmatig contact houden met uw arts en zorgvuldig beschrijven hoe de medicatie (of medicijnen) u beïnvloeden.

3. Beta-blokkers

Bètablokkers worden meestal voorgeschreven aan patiënten die worstelen met hoge bloeddruk. Omdat dit vaak een bijwerking van hyperthyreoïdie is, schrijven artsen bètablokkers vaak voor aan mensen met ernstige schildklierproblemen. Bètablokkers kunnen echter niets doen om de functionaliteit van de schildklier zelf te verbeteren. Als het probleem van hyperthyreoïdie afneemt met het gebruik van andere behandelingen, kan een arts stoppen met het gebruik van bètablokkers.

Er zijn een aantal bijwerkingen verbonden aan bètablokkers, waaronder vermoeidheid, maagklachten, moeite om naar de wasruimte te gaan en hoofdpijn. Overleg met uw arts als u een van deze bijwerkingen ervaart.

4. Thyroidectomie

Zoals altijd wordt een operatie algemeen beschouwd als een laatste redmiddel bij de behandeling van een schildklieraandoening. Er zijn echter veel gevallen van hyperthyreoïdie waarbij er geen andere keuze is dan een operatie te ondergaan. Veel zwangere vrouwen kunnen bijvoorbeeld geen anti-schildklier medicijnen krijgen vanwege de impact die ze kunnen hebben op de zwangerschap.

Een thyreoïdectomie houdt in dat veel van de schildklier wordt verwijderd. Dit is een risicovolle procedure die ertoe kan leiden dat de stembanden beschadigd raken. Zelfs als dit niet het geval is, zal iemand die een deel van zijn schildklier heeft verwijderd, medicijnen nodig hebben om hun hormonen de rest van hun leven te reguleren. Om deze reden zal uw arts zeer aarzelend zijn om de operatie route te gaan; als dat niet het geval is, kunt u een second opinion zoeken.

5. Orale decompressiechirurgie

Dit type operatie is alleen nodig als de hyperthyreoïdie van de patiënt het gevolg is van de ziekte van Graves, een auto-immuunprobleem. De ziekte van Graves treft vaak de ogen; in gedachten gevallen, kan het de ogen droog en ongemakkelijk maken. In meer ernstige gevallen kan het echter pijn veroorzaken en zelfs problemen met het gezichtsvermogen die orbitale decompressiechirurgie kunnen vereisen.

Bij deze operatie moet de chirurg het bot verwijderen dat de oogkas en sinussen verdeelt. Als dit lukt, kan de procedure het zicht aanzienlijk verbeteren en het algemene ongemak verminderen. Mogelijke bijwerkingen zijn dubbel zien, wat enige tijd na de ingreep kan duren.

6. Oogspieroperatie

Een andere operatie gerelateerd aan de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie omvat het verwijderen van littekenweefsel uit de oogspieren. Deze littekens houden vaak verband met het onderliggende probleem met de ziekte van Graves en kunnen leiden tot dubbelzien of andere ernstige problemen met het gezichtsvermogen.

Bij dit type operatie verwijdert de chirurg de spier die de oogbal verbindt en plaatst deze in een positie die minder kans heeft op dubbelzien of andere zichtproblemen. Hoewel het kan lang duren voordat de eindresultaten zichtbaar zijn, kan een succesvolle operatie dubbel zien verdwijnen. Helaas kan iemand met ernstige problemen met het gezichtsvermogen gerelateerd aan de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie verschillende operaties vereisen om de overgang naar een verbeterd gezichtsvermogen te voltooien.