Kijkend naar 6 belangrijke feiten over Strabismus

Ook wel bekend als gekruiste ogen, snoekbaarzen of scheelzien, definieert de American Optometric Association strabismus als "een toestand waarin beide ogen niet op hetzelfde moment op dezelfde plaats kijken".

De aandoening, die aanwezig is in ongeveer 4 procent van de Amerikaanse bevolking, kan een persistent probleem zijn of zich met tussenpozen voordoen. Strabismus beïnvloedt misschien niet altijd hetzelfde oog. In sommige gevallen zegt AllAboutVision.com dat "de twee ogen om beurten niet goed kunnen worden uitgelijnd." Laten we de oorzaken, symptomen en verschillende soorten scheelzien nader bekijken met de volgende zes feiten.

1. Wie loopt een risico?

Volgens Doctors of Optometry Canada treft strabismus meestal kinderen onder de zes jaar. In de meeste gevallen verschijnt het echter meestal tussen de geboorte en de leeftijd van 21 maanden. Helaas ontgroeien kinderen zelden scheelzien, en zonder de juiste behandeling kan het permanente zichtproblemen veroorzaken, zoals een amblyopisch (lui) oog.

Hoewel het zeldzaam is, zegt de bron dat het mogelijk is dat de aandoening zich later in iemands leven ontwikkelt, vaak als gevolg van een beroerte, tumor of spier- of zenuwziekte.

2. Types

Er zijn verschillende soorten strabismus, waarvan de Amerikaanse Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus zegt dat ze 'het meest worden beschreven door de richting van de verkeerde uitlijning van het oog'. Esotropia bijvoorbeeld, is wanneer de ogen naar binnen draaien, waardoor de ogen gekruist lijken. Wanneer de ogen naar buiten draaien, staat het bekend als exotropia.

Wanneer er een verticale afwijking is, waarbij "het abnormale oog hoger is dan het normale oog", zegt de bron dat dit wordt aangeduid als hypertropie. Het andere type verticale uitlijning is hypotropie, "wanneer het abnormale oog lager is dan het normale oog."

3. Oorzaken

Er zijn verschillende redenen waarom een ​​persoon strabismus kan ontwikkelen, waaronder problemen met de extraoculaire spieren, die verantwoordelijk zijn voor de positie en beweging van de ogen. De American Optometric Association geeft aan dat het ook kan worden veroorzaakt door problemen met "de zenuwen die informatie overbrengen naar de spieren, of het controlecentrum in de hersenen dat oogbewegingen regisseert."

Als een ouder of broer of zus scheelzien heeft, kan dit ook de kans op het ontwikkelen van de aandoening vergroten, omdat het als erfelijk wordt beschouwd. Bijkomende risicofactoren zijn onder meer vroeggeboorte, het syndroom van Down en hersenverlamming.

4. Symptomen

Een van de meest voorkomende tekenen van scheelzien is dat de ogen niet goed uitgelijnd lijken, waarbij een van de ogen naar binnen, naar buiten, naar boven of naar beneden draait. Volgens WebMD kijken ze "niet op hetzelfde moment in dezelfde richting", en gaan ze ook niet samen.

Andere symptomen van scheelzien zijn onder meer het moeten turen of kantelen / draaien van het hoofd om naar iets te kijken. De persoon kan ook per ongeluk tegen dingen botsen, omdat de conditie diepteperceptie beperkt.

5. Diagnose

Strabismus wordt vaak gediagnosticeerd tijdens een uitgebreid oogonderzoek. HealthLink BC zegt dat artsen kunnen "het kind naar een object laten kijken terwijl het elk oog bedekt en vervolgens blootlegt." Dit zal hen helpen te zien welk oog wordt aangetast en waardoor het wordt afgewisseld.

De bron voegt eraan toe dat deze tests ook de arts helpen om te bepalen of het kind amblyopie (lui oog) heeft. De American Academy of Ophthalmology beveelt aan dat alle kinderen tussen de 3 en 3 ½ jaar oud hun visie laten nakijken, of zelfs eerder als er een familiegeschiedenis is van strabismus, amblyopie of slecht zicht.

6. Behandeling

Het doel van de behandeling is om de uitlijning en coördinatie van de ogen te verbeteren, in de hoop dat het binoculair (tweeoogig) zicht hersteld wordt. Brillen of contactlenzen zijn enkele van de meest voorkomende opties als de strabismus mild is.

Als alternatief kan een optometrist visuele therapie aanbevelen, wat visuele activiteiten omvat die bedoeld zijn om te helpen bij oogcoördinatie en focus. De American Optometric Association zegt dat een dergelijke behandeling "de ogen en de hersenen traint om effectiever samen te werken." In sommige gevallen kan een operatie aan de oogspieren nodig zijn om de ogen beter uit te lijnen. Hoewel, zelfs na de operatie, de meeste mensen nog steeds corrigerende lenzen en gezichtsvermogenstherapie nodig hebben om te voorkomen dat de ogen opnieuw uitgelijnd raken.