10 Oorzaken van bloed in de ontlasting

Tien oorzaken van bloed in de ontlasting zijn ...

1. Aambeien

Aambeien vertegenwoordigen gezwollen en ontstoken aders in de anus en het onderste rectum. Ze kunnen worden veroorzaakt door verschillende factoren, waaronder overbelasting tijdens stoelgang, overgewicht, zwangerschap, langdurig zitten, chronische obstipatie en een vezelarm dieet. Aambeien kunnen intern of extern zijn. Interne aambeien bevinden zich boven het rectum en zijn meestal pijnloos. Externe aambeien komen onder de huid rond de anus voor en kunnen buitengewoon pijnlijk zijn. Schade aan het gevoelige oppervlak van een aambei kan leiden tot bloedingen.

Tekenen en symptomen van aambeien kunnen bestaan ​​uit bloed in de ontlasting, jeuk of irritatie in het anale gebied en een pijnlijke zwelling of bult rond de anus. De Mayo Clinic schat dat ongeveer 50 procent van de volwassenen op 50-jarige leeftijd aambeien heeft gehad. Milde hemorroïd-symptomen worden meestal behandeld met vrij verkrijgbare middelen. Ernstige aambeienymptomen kunnen medische procedures vereisen zoals verwijdering van de aambei, ligandvorming van rubberband, sclerotherapie, lasertherapie of nieten.

2. Anale kloven

Anale kloven zijn kleine tranen in de huid van de anus. De gebruikelijke oorzaak van anale fissuren is trauma door het passeren van zeer harde of grote ontlasting, maar ze kunnen ook worden veroorzaakt door constipatie, overbelasting van de stoelgang, chronische diarree en bevalling. Anale kloven zijn heel gebruikelijk. Ze kunnen acuut zijn (genezing in <8 weken) of chronisch (niet genezen na 8 tot 12 weken). Chronische anale fissuren hebben mogelijk een medische of chirurgische behandeling nodig.

Tekenen en symptomen van anale fissuren kunnen zijn jeuk, pijn bij stoelgang en bloed in de ontlasting. Sommige mensen lijden aan pijn die secundair is aan spasmen van de anale sluitspier, of ring van spieren aan het einde van de anus. Diagnose van anale fissuren wordt gemaakt door visuele inspectie van de anus en het kanaal. De meeste gevallen van anale fissuren verdwijnen met conservatieve behandelingen zonder recept. Chronische anale fissuren hebben mogelijk receptmedicijnen en / of chirurgie (laterale sfincterotomie) nodig om genezing te bereiken.

3. De ziekte van Crohn

De ziekte van Crohn is een van de twee erkende vormen van inflammatoire darmaandoening (IBD). Zijn loop is chronisch of langdurig. De ziekte kan elk deel van het maagdarmkanaal (GI) van de mond naar de anus beïnvloeden, hoewel het meestal de dunne darm en het begin van de dikke darm of colon beïnvloedt. De exacte oorzaak van de ziekte van Crohn is onbekend, maar de meeste wetenschappers zijn het erover eens dat het een auto-immuunziekte is (cellen van het immuunsysteem vallen ten onrechte gezonde lichaamscellen aan).

Tekenen en symptomen van de ziekte van Crohn kunnen zijn diarree, buikpijn en krampen, bloed in de ontlasting, vermoeidheid, bloedarmoede, misselijkheid en gewichtsverlies. Diagnose van de ziekte wordt meestal gezocht met visueel onderzoek van de dikke darm, of colonoscopie. Er is geen remedie voor de ziekte van Crohn, maar medicatie kan worden voorgeschreven om de symptomen te verminderen en de kwaliteit van leven van een individu te verbeteren. Helaas kan de ziekte soms overgaan naar waar een operatie nodig is voor de behandeling.

4. Colitis ulcerosa

Colitis ulcerosa is een van de twee erkende vormen van inflammatoire darmaandoening (IBD). Het is een chronische (langdurige) ziekte van de dikke darm of dikke darm, gekenmerkt door ontsteking en kleine zweren (open zweren). Colitis ulcerosa heeft alleen effect op het slijmvlies of de slijmvliezen van de dikke darm. De meeste wetenschappers zijn het erover eens dat de ziekte het gevolg is van een abnormale reactie van het immuunsysteem van een individu of auto-immuniteit.

Tekenen en symptomen van colitis ulcerosa kunnen zijn: aanhoudende diarree, buikpijn, bloed in de ontlasting, vermoeidheid, verlies van eetlust en gewichtsverlies. Colitis ulcerosa kan gemakkelijk worden gediagnosticeerd via colonoscopie of visueel onderzoek van de dikke darm. Er is geen bekende remedie voor colitis ulcerosa. De therapie is gericht op voorgeschreven medicatie die ontstekingen onderdrukt en de genezing van de dikke darm mogelijk maakt. Medische therapie is niet succesvol bij maximaal 25 procent van de personen met colitis ulcerosa. Op dat moment kan chirurgische interventie nodig zijn om delen van de dikke darm te verwijderen (colectomie).

5. Angiodysplasie

Angiodysplasie is de meest voorkomende vasculaire afwijking van het spijsverteringsstelsel en vertegenwoordigt kleine vasculaire abnormaliteiten die arterioveneuze misvormingen (AVM's) op de wanden van de dikke darm worden genoemd. Angiodysplasie komt vaker voor bij oudere volwassenen, vooral bij personen ouder dan 60 jaar. Het gebeurt bijna uitsluitend aan de rechterkant van de dikke darm. De exacte oorzaak van angiodysplasie is onbekend. Het is de meest voorkomende oorzaak van terugkerende lage darmbloedingen bij mensen met nierfalen.

Tekenen en symptomen van angiodysplasie kunnen bloed in de ontlasting omvatten zonder bijbehorende pijn, vermoeidheid, kortademigheid en bloedarmoede. De bloedvaten in AVM's zijn fragiel en meer geneigd tot bloeden. Angiodysplasie kan worden gediagnosticeerd via colonoscopie of visueel onderzoek van de dikke darm. De behandeling omvat cauterisatie of argon-plasma-coagulatie, twee procedures die worden gebruikt om het bloeden onder controle te houden. Soms is een operatie nodig om de hele rechterkant van de dikke darm te verwijderen (rechter hemicolectomie).

6. Maagzweren

Maagzweren hebben betrekking op open wonden veroorzaakt door blootstelling aan maagzuren. De meest voorkomende soorten maagzweren komen voor in de maag (maagzweer) en twaalfvingerige darm (darmzweer). De twaalfvingerige darm is het eerste deel van de dunne darm. Individuen kunnen beide soorten peptische ulcera op hetzelfde moment hebben. Helicobacter pylori or the use of non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) such as aspirin, ibuprofen, or naproxen. Maagzweren worden veroorzaakt door infecties met de bacterie Helicobacter pylori of het gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) zoals aspirine, ibuprofen of naproxen.

Tekenen en symptomen van maagzweren kunnen zijn: saaie buikpijn, misselijkheid, braken, bloed in de ontlasting, opgeblazen gevoel, vermoeidheid, kortademigheid en duizeligheid. Diagnose van maagzweren wordt gemakkelijk gemaakt door visualisatie op de bovenste endoscopie (een kijk op de slokdarm-, maag- en twaalfvingerige darm) of bovenste GI-serie (röntgenfoto's van deze gebieden met contrast). H. pylori are typically treated with acid suppression therapy and triple antibiotics. Maagzweren geassocieerd met H. pylori worden kenmerkend behandeld met zuuronderdrukkingstherapie en drievoudige antibiotica.

7. Colon Polyps

Colon poliepen zijn gezwellen in de binnenbekleding, of mucosa, van de dikke darm of dikke darm. Het is goed vastgesteld dat darmkankers ontstaan ​​uit colonpoliepen. De drie primaire soorten colonpoliepen zijn hyperplastisch, inflammatoir en adenomateus. De overgrote meerderheid van de dikke darmpoliepen is goedaardig (niet kankerachtig), maar adenomateuze colonpoliepen hebben het grootste potentieel om darmkanker te worden.

Tekenen en symptomen van dubbele poliepen kunnen bestaan ​​uit bloed in de ontlasting, obstipatie en diarree. De meeste dikke darm poliepen produceren geen tekenen of symptomen, waardoor darmkanker screening met colonoscopie op 50-jarige leeftijd erg belangrijk is. Colonoscopie maakt verwijdering van colonpoliepen voor microscopische analyse mogelijk. In sommige gevallen is het verwijderen van de dikke darm poliep therapeutisch en voorkomt het de ontwikkeling van darmkanker in de toekomst. Colon poliepen komen zelden terug eenmaal volledig verwijderd.

8. divergiculaire ziekte

Diverticulaire ziekte beïnvloedt de bekleding van de dikke darm. Het omvat diverticulosis, diverticulitis en diverticulaire bloedingen. Diverticulosis verwijst naar de ontwikkeling van kleine zakjes, genaamd diverticula, in verzwakte delen van de dikke darm. In de Verenigde Staten wordt geschat dat de helft van alle personen ouder dan 60 jaar diverticulosis heeft. Niemand weet precies wat de oorzaak van de ziekte is, maar sommige wetenschappers denken dat het verband kan houden met een vezelarm dieet. De meeste mensen met diverticulosis hebben geen symptomen.

Af en toe worden de zakjes ontstoken en geïnfecteerd (een aandoening die diverticulitis wordt genoemd). Tekenen en symptomen van diverticulitis kunnen zijn: hevige buikpijn, koorts en misselijkheid. Af en toe kan een bloedvat in de buurt van diverticula barsten en bloed in de ontlasting veroorzaken. Diverticulaire ziekte wordt meestal gediagnosticeerd tijdens screening op colonkanker via colonoscopie, bariumklysma of flexibele sigmoïdoscopie. Diverticulitis wordt behandeld met dieetbeperkingen en antibiotica. Ernstige gevallen van diverticulitis of diverticulaire bloeding kunnen een operatie vereisen om delen van de dikke darm te verwijderen.

9. Colonkanker

Dikkedarmkanker is een kwaadaardige tumor die ontstaat door het slijmvlies of de binnenwand van de dikke darm. Het is de op twee na meest voorkomende vorm van kanker in de Verenigde Staten. Risicofactoren voor colonkanker omvatten een familiegeschiedenis van darmkanker, colonpoliepen (in het bijzonder adenomateuze colonpoliepen) en colitis ulcerosa. De meeste dikke darmkankers ontwikkelen zich van colonpoliepen, wat op 50-jarige leeftijd darmkankerscreening van het grootste belang maakt. De verwijdering van dikkedarmpoliepen kan darmkanker voorkomen.

Tekenen en symptomen van darmkanker kunnen zijn diarree, obstipatie, vernauwing van de ontlasting, bloed in de ontlasting, buikpijn, zwakte en gewichtsverlies. Screening op darmkanker kan worden bereikt met een fecale occult bloedtest, sigmoidoscopie, bariumklysma of colonoscopie. Colonoscopie is ideaal omdat abnormale laesies kunnen worden gebiopteerd en gecategoriseerd als precarcinomaal, kwaadaardig (cancereus) of goedaardig (niet-kankerachtig). Chirurgie is de meest voorkomende behandeling voor darmkanker.

10. Ischemische colitis

Ischemische colitis verwijst naar een vermindering of totale obstructie van de bloedtoevoer naar een bepaald gedeelte van de dikke darm. Het wordt meestal veroorzaakt door een vernauwde of geblokkeerde slagader en culmineert in verminderde zuurstof naar de cellen van de dikke darm. Een vermindering van of totale obstructie van de bloedtoevoer naar de dikke darm kan snel leiden tot de dood of necrose van de dikke darm. Risicofactoren voor ischemische colitis zijn onder andere ouderdom, stollingsafwijkingen en operaties aan de aorta.

Tekenen en symptomen van ischemische colitis kunnen zijn: buikpijn en krampen, bloed in de ontlasting, diarree en misselijkheid. Diagnose van ischemische colitis kan worden gemaakt met röntgenfoto's van de bloedvaten (angiografie) van de dikke darm en / of colonoscopie. Er zijn geen specifieke aanbevelingen voor de preventie van ischemische colitis. De behandeling hangt af van de ernst van de ziekte en kan antibiotica, intraveneuze vloeistoffen, behandeling van eventuele onderliggende medische aandoeningen en operaties omvatten.