12 Oorzaken van acute bekkenpijn bij vrouwen

Twaalf oorzaken van acute bekkenpijn bij vrouwen zijn ...

1. Appendicitis

Blindedarmontsteking staat voor ontsteking van de appendix, een wormachtige structuur die uitsteekt van de lagere rechterkant van de dikke darm. De appendix heeft geen bekende functie. Blindedarmontsteking wordt hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een obstructie van de appendix die tot een infectie leidt. Symptomen van de aandoening kunnen pijn in de rechter onderzijde van de buik, misselijkheid, braken, koorts, verlies van eetlust en diarree of obstipatie zijn.

Behandeling van blindedarmontsteking brengt meestal een appendectomie met zich mee, namelijk de operatieve verwijdering van de appendix. De operatie kan op een open manier worden uitgevoerd (waarbij sprake is van één lange incisie in de buik) of via laparoscopie (waarbij verschillende kleine abdominale insnijdingen nodig zijn voor het inbrengen van chirurgisch gereedschap en een camera). Chirurgie via laparoscopie heeft aangetoond dat dit leidt tot een sneller herstel met minder littekens en pijn. Complicaties van de aandoening kunnen het scheuren van de appendix zijn die leidt tot peritonitis (infectie door de gehele buik).

2. Ovariële torsie

Ovariële torsie verwijst naar het draaien van de eierstok. Het vertegenwoordigt een chirurgische noodsituatie omdat het kan leiden tot ovariële zwelling, ischemie (onvoldoende bloedtoevoer) en necrose (afsterven van cellen). Ovariële torsie kan spontaan optreden of als gevolg van zwangerschap of ovariumtumoren. Symptomen kunnen zijn: rechter of linkerzijdige pijn in de onderbuik, misselijkheid, braken en koorts. De buikpijn is meestal rechtszijdig, wat diagnostische verwarring tussen blindedarmontsteking en appendicitis veroorzaakt.

Behandeling van eierstokkentorsie houdt gewoonlijk chirurgie via laparoscopie in om de aangetaste eierstok te ontwarren. Complicaties van ovariële torsie kunnen peritonitis, onvruchtbaarheid, verklevingen (een abnormale vereniging van vliezige oppervlakken in het lichaam), sepsis (een bacteriële bloedinfectie) en chronische bekkenpijn omvatten. Met vroege diagnose en behandeling is de prognose voor eierstokkentorsie uitstekend.

3. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een ectopische zwangerschap treedt op wanneer een bevruchte eicel buiten de baarmoeder implanteert. Normaal gesproken, de bevruchte eicel implantaten in de binnenwand van de baarmoeder, die het endometrium wordt genoemd. Ongeveer 95 procent van de ectopische zwangerschappen komen voor in de eileiders, daarom is de aandoening ook bekend als een eileiderszwangerschap. Klassieke symptomen van buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn buik / bekkenpijn, amenorroe (afwezigheid van een menstruatiecyclus) en vaginale bloedingen. Andere symptomen kunnen zijn duizeligheid, koorts, misselijkheid, braken en flauwvallen.

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan medisch of operatief worden behandeld. Medische behandeling is nuttig bij specifieke patiënten en omvat de toediening van een enkele of meerdere injecties van een medicijn genaamd methotrexaat. Het resulteert in de stopzetting van de foetale celgroei en veroorzaakt de desintegratie van bestaande foetale cellen. Chirurgische behandeling kan worden uitgevoerd door een opening in de eileider te maken en de foetale cellen te evacueren of de eileider volledig te verwijderen. Zonder behandeling kan een ectopische zwangerschap leiden tot een gescheurde eileider en levensbedreigende bloedingen.

4. Ovariumcysten

Ovariële cysten zijn met vloeistof gevulde holtes die zich in of op het oppervlak van een eierstok bevinden. Veel vrouwen hebben in een bepaald stadium van hun leven ovariale cysten. De meeste cysten in de eierstokken zijn een product van de normale werking van de menstruatiecyclus van een vrouw. De meeste eierstokcysten produceren geen symptomen en verdwijnen binnen enkele maanden zonder behandeling. Symptomatische ovariële cysten kunnen bekkenpijn, misselijkheid, braken, pijn met geslachtsgemeenschap (dyspareunie), opgeblazen gevoel in de buik, moeite met stoelgang, brandend maagzuur en frequentie van de urine veroorzaken.

Opties voor de behandeling van cysten in de eierstokken zijn waakzaam wachten, anticonceptiepillen of een operatie. Waakzaam wachten is een redelijke optie omdat veel ovariumcysten na twee of drie maanden opnieuw worden onderzocht. Complicaties van cysten in de eierstokken kunnen onder meer scheuren of torsie zijn, die beide chirurgische noodgevallen zijn. De prognose voor goedaardige (niet-kankerachtige) ovariumcysten is uitstekend.

5. Endometriose

Endometriose verwijst naar de abnormale aanwezigheid van endometriumweefsel buiten de baarmoeder. Endometriaal weefsel wordt normaal alleen aangetroffen langs de baarmoeder. De exacte oorzaak van endometriose is niet zeker. Risicofactoren voor de ontwikkeling van de aandoening zijn een familiegeschiedenis, nooit bevallen, eerdere pelvische infecties en abnormaliteiten van de baarmoeder. Symptomen van endometriose kunnen zijn: bekkenpijn, pijnlijke menstruatie (dysmenorroe), pijn met geslachtsgemeenschap (dyspareunie), zware menstruatie (menorragie), misselijkheid en opgeblazen gevoel.

Behandeling voor endometriose kan medisch of chirurgisch zijn. Medische behandeling is meestal hormonale therapie met anticonceptiepil, medroxyprogesteron, gonadotropine-releasing hormone (GnRH) -analogen of danazol. Chirurgische behandeling kan conservatief zijn om de vruchtbaarheid te behouden. In ernstige gevallen wordt chirurgische verwijdering van de gehele baarmoeder (totale hysterectomie) en beide eierstokken uitgevoerd. Radicale chirurgie is vaak een laatste redmiddel omdat vrouwen geen kinderen kunnen krijgen na een totale hysterectomie. De primaire complicatie van endometriose is verminderde vruchtbaarheid.

6. Bekkenontsteking

Pelvic inflammatory disease (PID) is een infectie van het vrouwelijke voortplantingsstelsel. Het kan zich verspreiden van de vagina naar de baarmoeder, eileiders of eierstokken. De ziekte wordt meestal veroorzaakt door seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's), zoals chlamydia of gonorroe, die vaak geen eerste symptomen bij vrouwen veroorzaken. De belangrijkste risicofactor voor de ontwikkeling van PID is onbeschermde seks. Symptomen van PID kunnen zijn: bekkenpijn, vaginale afscheiding, koorts, onregelmatige menstruatiebloedingen, pijn met geslachtsgemeenschap (dyspareunie) en pijnlijk urineren (dysurie).

Behandeling van PID vereist antibiotica en in ernstige gevallen een ziekenhuisopname. Alle seksuele partners moeten worden behandeld om herinfectie te voorkomen en geslachtsgemeenschap moet ook tijdens de behandeling worden vermeden. PID is de nummer één te voorkomen oorzaak van onvruchtbaarheid bij vrouwen. Andere complicaties zijn onder meer tubo-ovarieel abces (TOA), buitenbaarmoederlijke zwangerschap en chronische bekkenpijn.

7. Uteriene fibromen

Baarmoederfibromen zijn goedaardige (niet-kankerachtige) tumoren van de baarmoeder. De tumoren kunnen voorkomen in of op de spierlaag van de baarmoeder, het myometrium. Ze zijn het meest voorkomende neoplasma (abnormale groei van weefsel) in het vrouwelijke voortplantingssysteem. De exacte oorzaak van baarmoederfibromen is onbekend. Symptomen van baarmoederfibromen zijn bekkenpijn, zware menstruatie (menorragie), pijnlijke menstruatie (dysmenorrheal), urinaire frequentie en obstipatie.

Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden voor symptomatische vleesbomen (myomen, maagdarmarterisatie en hysterectomie). Myomectomie omvat de chirurgische verwijdering van vleesbomen. Baarmoeder-embolie bestaat uit het injecteren van deeltjes die de bloedtoevoer naar vleesbomen afsnijden, waardoor ze sterven en krimpen. Een hysterectomie bestaat uit het verwijderen van de baarmoeder. Complicaties van vleesbomen kunnen bloedarmoede door ijzertekort vanwege zwaar bloedverlies omvatten. Zeldzame complicaties kunnen zwangerschapsverlies of onvruchtbaarheid zijn.

8. Mittelschmerz

Mittelschmerz verwijst naar pijn geassocieerd met ovulatie. De term is Duits voor 'middelste pijn'. Ovulatie is wanneer de eierstokken een eicel of eicel afgeven, wat meestal rond dag 14 of 15 van de menstruatiecyclus optreedt. De exacte oorzaak van mittelschmerz is onbekend. Symptomen van mittelschmerz kunnen eenzijdige (eenzijdige) pijn in de onderbuik of het bekken en vaginale bloedingen omvatten. De pijn is vaak saai en krampachtig en zelden ernstig. Symptomen kunnen maandelijks of af en toe voorkomen.

Behandeling van mittelshmerz kan vrij verkrijgbare pijnstillers zoals aspirine, ibuprofen (Advil, Motrin) of naproxen (Aleve) vereisen. Voor ernstige symptomen kunnen orale anticonceptiva worden voorgeschreven om ovulatie en het optreden van pijn te voorkomen. Ongeveer 20 procent van de vrouwen lijdt aan de aandoening. Als behandeling nodig is, is de prognose voor mittelschmerz uitstekend.

9. Prikkelbare darmsyndroom

Prikkelbare darm syndroom (IBS) is een veelvoorkomende aandoening die de dikke darm of de dikke darm aantast. Het heeft twee keer zoveel kans om vrouwen te beïnvloeden. De exacte oorzaak van de aandoening is onbekend. Veelvoorkomende triggers voor IBS kunnen voedsel, stress, hormonen of andere ziektes omvatten. Hieronder vallen voedingsmiddelen zoals chocolade, alcohol, specerijen, melk en koolzuurhoudende dranken. Symptomen van IBS kunnen zijn: buikpijn of bekkenpijn, opgeblazen gevoel, gas, buikkrampen en diarree of obstipatie. Risicofactoren voor IBS zijn jonge leeftijd, vrouw zijn, een familiegeschiedenis van IBS en psychische stoornissen.

De behandeling van IBS kan dieetveranderingen en medicijnen omvatten. Veranderingen in de voeding bestaan ​​voornamelijk uit de eliminatie van voedsel. Bijvoorbeeld het elimineren van gluten en lactose uit het dieet. Medicijnen kunnen bestaan ​​uit vezelsupplementen, antibiotica en middelen om diarree en krampen te bestrijden die geassocieerd zijn met IBS. Antidepressiva en counseling kunnen worden aanbevolen aan geschikte kandidaten. Momenteel zijn twee medicijnen goedgekeurd voor de specifieke behandeling van IBS-alosetron (Lotronex) en lubiprostone (Amitiza). Complicaties van IBS kunnen aambeien en voedingstekorten omvatten.

10. Urineweginfectie

Een urineweginfectie (UTI) verwijst naar een infectie op een bepaalde plaats in het urinestelsel. Het urinestelsel bestaat uit nieren, urineleiders (buizen die urine van de nier naar de blaas transporteren), blaas en urethra (buis die van de blaas naar de buitenkant van het lichaam leidt). De meest voorkomende oorzaak van een UTI is de bacterie E. coli, die veel voorkomt in de darmen. Vrouwen trekken vaker UTI's aan dan mannen, omdat de korte afstand tussen de anus en urethra zich leent voor bacteriële contaminatie.

Symptomen van een UTI kunnen pijnlijk urineren (dysurie), bekkenpijn, plasfrequentie, bloed in de urine (hmaturia) en stinkende urine omvatten. Antibiotica zijn de primaire behandeling voor UTI's. Voor vrouwen met frequente infecties, kan preventie worden geboden met lage dosis antibiotica gedurende 6 maanden of langer. Intraveneuze antibiotica moeten worden overwogen voor ernstige UTI's. Complicaties van UTI's kunnen bestaan ​​uit terugkerende infecties, nierschade, vernauwing van de urethra en sepsis (een bacteriële bloedinfectie). Bij zwangere vrouwen verhogen UWI's de kans op een kind met een laag geboortegewicht.

11. Diverticulitis

Diverticulitis verwijst naar een ontsteking van een of meer divertikels, die buidelachtige pockets zijn die zich in de dikke darm of de dikke darm ontwikkelen. Divericula lijken geassocieerd te zijn met een vezelarm dieet, obesitas en obstipatie. Wanneer een of meer divertikels in de dikke darm scheuren, resulteert dit in ontsteking, infectie of beide (genaamd diverticulitis). Symptomen van diverticulitis kunnen zijn: linkszijdige pijn in de onderbuik, misselijkheid, braken, koorts en diarree of obstipatie.

Behandeling van ongecompliceerde diverticulitis omvat orale antibiotica en veranderingen in het voedingspatroon. Gecompliceerde diverticulitis kan intraveneuze antibiotica en zelden een operatie vereisen. Complicaties van diverticulitis kunnen abces, darmobstructie, darmruptuur of fistel zijn (een abnormale doorgang tussen een orgaan en lichaamsoppervlak of tussen twee organen.) Een fistel is meestal het resultaat van een resolutief abces. Darmruptuur kan leiden tot peritonitis, wat ontsteking van het membraan die de organen van de buik bedekt en wordt beschouwd als een medisch noodgeval.

12. Intestinale obstructie

Intestinale obstructie verwijst naar de blokkering van vloeistof of voedsel door het passeren van de dunne of dikke darm. De twee meest voorkomende oorzaken van darmobstructie zijn darmkanker en verklevingen (banden van littekenweefsel die zich vormen na een abdominale of bekkenchirurgie). Andere oorzaken kunnen diverticulitis, inflammatoire darmaandoening (ziekte van Crohn of colitis ulcerosa), hernia's en verdraaien van de dikke darm (volvulus) zijn. Symptomen van darmobstructie kunnen zijn: krampachtige buik- / bekkenpijn, misselijkheid, braken, obstipatie, opgeblazen gevoel en onvermogen om gas door te laten.

Behandeling van darmobstructie vereist vaak ziekenhuisopname en kan leiden tot intraveneuze (IV) lijnen voor vloeistoffen, een nasogastrische buis om opzwellen van de buik te verlichten, en inbrengen van een katheter in de blaas om urine af te voeren. Behandeling zou ook gericht zijn op de onderliggende oorzaak van de darmobstructie. Complicaties van darmobstructie kunnen uitdroging, abces, darmruptuur, peritonitis, pneumonie, sepsis (een bacteriële bloedinfectie) en overlijden omvatten.